. 4.2.95 نامه به فرشته شاه حسينی چهارم نوامبر1995 فرشته عزيز ، نامه توبه من نيرو داد . از خستگی جسمی دايم سرما ميخورم.. حرفهای تو مرا دلگرم ميکند..اين مد جديد"ملايمت سياسی " حالم را بهم ميزند.. در جواب سوالت بگويم..در کنفرانس زنان در لوس آنجلس اين من نبودم که خانم مهرانگيز کار را از تريبون پايين کشيدم ..

اين حرفهای خودش وسوالهای بی جواب زنان دگر انديش بود.. خانم کار حتا رعايت وقت ديگران را نکرد..نيمساعت هم از وقت ديگران را گرفت که انشا ء بخواند... او چون سالاران بر قدرت ، حقيقت را متعلق به خودش ميداند..چون در محيطی زندگی ميکند که گفتگو و تبادل نظر وجود ندارد

.او از سوالهای ديگران حيرت کرد..

او از شيفتگی حضور می گفت. و خود شيفته حضور در قدرت تحميق و تکفير بود.

.او جرأت نکرد چون سيمين بهبهانی در مقابل مرگ پرستان بايستد و از عشق و شادی و سازندگی بگويد.. مطلب تو رادر همشهری خواندم ..تکان دهنده است. باوجود تمام تکه هايِی که حذف کرده اند، سندی مهم در مورد اين حکومت ضد زن است.. ما فعلا در حال کار برای چهارمين کنفرانس زنان در پکن هستيم......