انسانها نمی میرند

امروز 21 آبان ماه سالروز رفتن هنرمندی ست که دایم در میان ماست.

مردی که هنرش در حیات و پنهان زنده است.

از نوجوانی  شیدای دانستن ، فهمیدن ، و تغییر دادن  رنج به شادی ،  خاموشی به فریاد ، و مرگ به زندگی بود.

نبوغ اورا نمیشود تعریف کرد. مجموعه یی از هنر ها بود . و در هرکدام از رشته ها دایما در حال آموختن و تجربه بود و هرگز توانایی خود را برای بیان تخیلاتش کافی نمی دید .

از کودکی نواختن ویلن آموخت و بعد سازهای متعددی را امتحان کرد که در کارهایش استفاده میکرد. پیانو برای ریشه یابی موسیقی و سازهای دیگر- تار، سه تار ، گیتار ، دنبک -  و هر سازی که در دسترس بود .

تاریخ و ادبیات و شعر و نثر . رقص و حرکات بدنی برای تربیت جان و تن

از نوجوانی شعر میگفت اما میل به انتشار نداشت. داستان مینوشت  و درکشو میز نگهمیداشت و تکه هایی از ایده هایش را به دیگران میداد که بتوانند موضوع کار داشته باشند. 

آهنگ می ساخت و تصنیف مینوشت و جایی ثبت نمیکرد .

هرکس با او معاشر میشد بعد از مدتی  در هر رشته هنری که بود اگر یکی از ایده های اورا به نام خود پرورش میداد وعرضه میکرد ، به شهرت میرسید و صاحب نام میشد.

از جوانی بازیگر و محقق و کارگردان و خالق بود.

برای کودکان ایران قصّه های فراوانی نوشت که به نام دیگران چاپ شد و میشود.

فیلمنامه های فراوانی را ترجمه کرد و فیلمها، در دوبلاژ جان تازه یی در زبان فارسی گرفتند

برنامه های فراوانی برای رادیو ساخت که مترجم و اقتباس کننده و کارگردان و بازیگر شان بود.

نمایشنامه های فراوانی نوشت که به نام دیگران ثبت شد.

بازیگران بسیاری تربیت کرد که صاحب نام شدند و فراموش کردند معلم اول آنها که بوده است ؟

در یک سالن جنوب شهر نوجوانان کم دانشی را جمع کرد و انها را شریک  نام آورترین نمایش تاریخ ایران کرد.

جوانانی که بعضی در تئاتر ماندگارشدند. بعضی دنیای هنر را ترک کردند و بعضی از حسادت شناختن این مرد سر به دیوار کوبیدند.

به مردم و زبان مردم احترام گذاشت و فقر و خطر آزادی بیان را به جان خرید. بدفهمی تصمیم گیران وقدرتمداران فرهنگی را تحمّل کرد و کارهای هنریش رایگان در اختیار همگان گذاشته شد.

تنها آرزویش داشتن یک تئاتر کوچک و کار با گروهی عاشق و مشتاق و جستجوگر هنر نمایش بود. با رویای تئاتر زندگی کرد و حتا در اخرین روزهای زندگی با تنی رنجور آخرین نمایشنامه اش « سهراب ، اسب  و سنجاقک» را به زبان انگلیسی با بازیکنان آمریکایی به صحنه برد.

امروز نوجوانان  نام ، کار ، و هنر اورا میجویند . ودوستدارانش کارهایش را تکّه تکّه میکنند و برای خود نام و شهرت میسازند

در لجنزار و ظلمت فرهنگی امروز ایران، سوداگرانی آثار اورا به نام خود منتشر میکنند . کاسبکاران و تجارت پیشگان با تخریب آثار او جیب پر میکنند . ثروتمندان و نو کیسه گان جدید عکسهای او و کارهای اورا قیچی میکنند و با جعلیات به هم می چسبانند تا در گالریهای هنر ، ثروت و نام کسب کنند.

هنوز کسی به تحلیل عمیق آثار او نپرداخته است. دانشجویان هنر با راهنمایی  استادان ادبی ، در میان روزنامه های قدیمی ، منتقدین کم سوادی را پیدا میکنند که چرندی در باره کارهای او نوشته اند و برآن اساس پایان نامه دانشگاهی مینویسند.

و هر روز در رسانه های جمعی ، بی فرهنگان و بی هنران ، با تصاویر بی تصویر با نامهای بی هویت ف آوازها و صدایش را پخش میکنند.

درنمایشگاهی بین المللی از تاریخ هنر مدرن ایران، به سختی از کنار نام او میگذرند.

در زباله های فرهنگی جدید کارهای او چون الماسی میدرخشد و همه کوششها ی تخریبی ، رنگ ازو نمیپراند.

امروز یاد هنرمند بزرگ تاریخ مدرن فرهنگ ایران را پاس میدارم. بیژن مفید زنده است.

همکار و همراه او  جمیله ندایی

21 آبان 1393 پاریس